Het was hun trouwdag, de gelukkigste dag van hun jonge leven.
Hij een rijke Amerikaan, zij een Engelse lady pur sang, oud geld met nog meer nieuw geld. Een match made in heaven. Gedoemd om gelukkig te zijn. Een groot feest vol overdaad aan drank, eten, muziek en gracieuze dames vulde de dag tot in de vroege morgen.
De eerste zwangerschap volgde al snel, ja die Amerikaan consumeerde echt alles op z’n Amerikaans, kort, maar krachtig.
Na de geboorte van hun tweede zoon raakte het huwelijk in een neerwaartse spiraal. Hij ontdekte zijn liefde voor de Engelse brandy en poker, zij ontdekte meer over de mannelijke anatomie tijdens diezelfde bridge partijtjes. De spanning in hun relatie was te vergelijken met die van het elektriciteitsnet; hoog en dodelijk. De wekelijkse dineerpartijen bij de ouders hadden bijgevolg een hoog theatraal gehalte, alsof er niets aan de hand was; maar men wist wel degelijk beter.
De herfst bracht minder goed nieuws, als bij het vallen van de bladeren, zo viel ook het huwelijk in puin. Zij was opnieuw zwanger, geweldig nieuws zou u denken. Neen, het kind kon niet van hem zijn. Hij had, ondanks zijn hunker naar intieme omgang, zijn jongeheer volledig lam gelegd sinds hij de gewoonte ontwikkelde om de Ierse lekkernij te drinken bij het ontbijt.
Alsof het nog niet erg genoeg was kwam er verschrikkelijk nieuws uit zijn thuisland; zwarte donderdag was een feit, Wall Street was, samen met zijn fortuin, ten onder gegaan. De spanning culmineerde, meubilair vloog de kamer rond, scherven van wat ooit kunst was vulden het hele huis. De huilende kinderen werden door het personeel in paniek weggebracht.
De buurvrouw telefoneerde, op een meest koele wijze, de autoriteiten. Twintig minuten later eindigde de ruzie met twee doffe knallen. De stilte contrasteerde zo opvallend dat men er angstig van zou worden.
Het politieonderzoek was sluitend, passiemoord gevolgd door zelfmoord. De familie was in shock, het hele verhaal werd in der minne geregeld om verdere schandalen te vermijden en gesloten met een intieme uitvaartdienst, waarna het gelukkige koppel samen begraven werd.
Jaren later, op haar sterfbed, zou haar moeder vertellen aan haar kleinzoons dat het zij was die haar dochter en schoonzoon het stilzwijgen heeft opgelegd. Uit angst voor schandalen en faillissement was het zij die, nadat de buurvrouw haar had opgebeld, de wagen en het pistool uit haar mans bureau nam om het theater vroegtijdig te stoppen.