Wij mensen zijn kuddedieren, hoe meer we onszelf willen onderscheiden van elkaar, des te meer lijken we op elkaar. We wonen, vrijen, eten met anderen. De menselijke geest is een paradox. Willen, maar niet kunnen of willen en kunnen?
We zijn steeds op zoek naar het speciale, het exclusieve; het meest gezonde, alsof ons leven nog niet saai genoeg is gaan we dan alles nog eens categoriseren in slecht, matig, goed en biologisch. Vreemd genoeg is het suïcidecijfer de laatste jaren gestagneerd. Nog een paradox lijkt mij…
Hoe wij mensen elkaar behandelen is wansmakelijk, maar waarom doen we dit? Is het uit verveling, nood aan spanning, een overstijgend egocentrisme; of zijn we gewoon dom en asociaal.?
Het leven is saai net omdat wij leven als de schim van wie we willen zijn. daarom zoeken we naar zaken om onszelf op te krikken tot humane dingen, zoals via Gaia of quinoa. Niet dat die onzin ons daar ook maar enige soelaas bij brengt.
Mensen zijn steeds opzoek naar uitdagende, fascinerende dingen. Uiteraard is het onze luiheid die dat vaak niet toelaat. Wat als we het nu eens anders zouden doen… Zouden we gelukkiger zijn denk je? Ik vrees van niet.
Maar het helpt wel, het verbreken van de saaie patronen helpt ons mensen om de wereld te ontdekken die verder ligt dan de jan_modaalstraat. Het is een onbekend pad, een labyrint waar we onszelf zullen ontdekken, tegenkomen, willen vermoorden, gaan lief hebben.
De paradox zit er hem in dat ondanks we ongelukkig zijn in onze vaste patronen, dat de angst voor het onbekende labyrint van de wereld niet overwonnen wil worden om het geluk, spanning en zelfvervulling tot ons te nemen.
We doen het daarom via verhalen. Verhalen brengen mensen samen, brengen emotie, frustratie en andere geweldige zaken naar ons toe. We smachten naar spannende en intrigerende verhalen die ons uit het belachelijk burgerlijk bestaan meenemen naar een irreële wereld waar alles kan, alles mag, en waar wij zelf zijn wie we willen zijn. De mate van complexiteit loopt als een invariabele door ons brein, hoe groter de intriges, des te spannender, en des te leuker we het vinden.
Daarom hebben wij in onze blog gekozen om ons te richten op de meer intrigerende verhalen. Wij willen mensen boeien, emotioneren en intrigeren. We willen de lezer doen overgaan tot nadenken opdat hij zijn burgerlijkheid aan de haak kan hangen. Niets is zo spannend als een goeie moord. Het is een eeuwenoud succesverhaal. Wie heeft het gedaan, waarom, en wie zit er mee in het spel? De mens interesseert zich niet in anderen, maar is geïntrigeerd door anderen. Het doen en laten, de beweegredenen. Van simpele roddel tot zware slachtpartij, we zijn er allemaal gek op. Dus waarom niet meer van die verhalen?