Een dag als een ander, niets speciaals. Of toch? Wat maakte deze dag, tegen alle verwachtingen in, toch zo anders?
Het was verdacht stil die morgen. Het leek wel of iedereen weg was, toch had ik geen weet van enige geplande activiteiten.
Zij was jong, knap, en neurotisch. Ze was achterdochtig jegens alles en iedereen; zelfs naar haar eigen familie toe. Dineren deed men altijd samen, dat hoorde nu eenmaal zo. Die avond waren de toppers er ook weer bij. De literair, de musicus en de alcoholicus. Een prachtig trio, gemaakt om te vermaken. Het was verdacht hoe het allemaal zo plots verliep. Maar het interesseerde niemand. Het was een gezellige avond, iedereen had zich vermaakt, genoten werd er van de spijs en drank. Het was weer goed geweest.
’s Morgens was er een hevige rumoer in de gangen. Vrouwen schreeuwden, mannen huilden. Het leek wel een slecht theaterstuk gedrenkt in excrementen en andere liquide uitstortingen. Nadat de rust was wedergekeerd kwam alles op zijn plooit terecht. Verschillende levenloze lichamen werden de deur uit gedragen, als een processie werden ze weggebracht.
Zij werd beschuldigd, verhoord en opgeknoopt. De hele affaire werd vergeten. Maar zij, na 47jaar, wist eindelijk waarom; zij lustte geen vis.